نخستین بار اين نوع بيمهنامه در سال ۱۸۸۰ در انگلستان ارائه گردید. پوشش بيمه آتش‌سوزي خساراتی را که مستقيماً به اموال و اشياء وارد می‌گردد را جبران مي‌نماید در حالی که بيمهنامه عدم‌النفع به صورت پوشش‌ثانويه‌اي است که می‌تواند خسارات ناشي از توقف فعاليت عادي بيمه‌گذار به دلیل آتش‌سوزي را جبران نماید.
برای مثال چنانچه يك آپارتمان در پی آتش‌سوزي از بین برود خسارتي مستقيم محسوب می‌شود بنابراین به دنبال از بین رفتن آپارتمان مذكور بر اثر آتش‌سوزي عملا ً اجاره بهايي كه از آن آپارتمان نصيب بيمه‌گذار مي‌گردد نيز از بين مي‌رود و در نتيجه عدم استفاده از آپارتمان، در واقع براي مالك آن عدم‌النفع به شمار می‌رود.
از بين رفتن يك انبار مملو از كالا، خسارتي مستقيم به شمار می‌رود، در حالی که از دست رفتن سود مفروضی که از فروش آن كالا حاصل می‌شد يك خسارت عدم‌النفع قلمداد مي‌شود. هدف از سرمايه‌گذاري در يك كار توليدي، ضمن توليد كار و گردش چرخ‌هاي اقتصادي، بهره‌مندی از سود حاصله از آن فعاليت نیز هست. لذا بيمه عدم‌النفع به هرشكل و گونه‌ای كه باشد ضمانت‌کننده مداومت سود حاصل در هنگام وقوع آتش‌سوزي و خسارت و تعطيل شدن آن واحد تجاري است. در سال‌هاي اخير استقبال بیشتری از انواع بيمه عدم‌النفع، درآمد خالص و خسارت واقعي به عمل آمده است.
